Dag 44 van de intelligente lockdown. Ik begon mij de afgelopen dagen steeds meer af te vragen of het allemaal nog zin heeft om je eigen te houden aan de maatregelen die ons opgelegd zijn. Je ziet op het journaal dat veel mensen verlangen naar een beetje vrijheid, en vooruitgang
Het is zondag, de lucht is poepiehemels blauw en de zon staat uitnodigend te stralen. Ik zou er best op uit willen, maar ik ben mij bewust van het risico wat ik anderen en mezelf aan kan doen. Ondanks dat ik mij niet ziek voel, niet snotter of hoest vind ik het niet verstandig om een gezellig uitstapje te gaan doen.
We zitten alweer in september, het is dan ook alweer maanden geleden dat ik een blog heb geschreven. Het lukt mij maar niet om met enige regelmaat een blog te schrijven. Er gebeuren zoveel dingen om mij heen, eer ik wat over het ene wil schrijven, gebeurd er weer wat anders, en dan ben ik de weg…
Morgen is het al zes maanden geleden dat ik gestopt ben met roken. Het is mij driehonderd procent meegevallen hoe makkelijk het ging voor mij na twee en veertig jaar stevig aan die…
Vanuit mijn warme bedje kijk ik het journaal en hoor ik dat onze regering weer een flinke steek heeft laten vallen. Nu zijn het de energie kosten die toch hoger…
En toen was er weer een jaar voorbij. Vanaf half januari hebben manlief en ik een poging gedaan om met behulp van pillen van de dokter te stoppen met roken…