Mirjam Meintjens Blog en Vlog
 
Gediscrimineerde 50+ zoekt werk

Gediscrimineerde 50+ zoekt werk

mirjam_09-2016_smallSinds afgelopen januari zitten wij heerlijk op ons stekkie. Ik heb altijd het idee gehad, dat als ik in Amsterdam zou wonen, dat het niet zo moeilijk zou zijn om werk te vinden. Amsterdam, de stad waar alles gebeurd, waar het het hele jaar door druk is met toeristen van over de hele wereld. Waar het barst van de bedrijven. Naar mijn idee zit de halve wereld hier wel met een bedrijf dus werkgelegenheid genoeg zou je denken. Werk is er dan ook wel, maar niet voor mensen die de 50 al gepasseerd zijn. Ik denk dat de meeste bedrijven qua jaartal ook niet meer verder terug kunnen scrollen dan 1985. Sterker nog, bij de meeste gerespecteerde supermarkten scrollen ze al niet meer terug naar de vorige eeuw. Zeker niet voor het werk wat ik leuk vind en heel graag zou willen doen. Ik heb ervaring als baliemedewerkster/klantenservice of Ik zou graag weer kassawerk willen doen, en dan  in een zaak waar het altijd lekker druk is achter de kassa want te lang stilzitten en alleen maar wachten op klanten is niet leuk.

Een tijdje geleden bijvoorbeeld heb ik gesolliciteerd naar een baantje hier bij een supermarkt die een paar keer per jaar aan Hamsteren doet, ik zal geen namen noemen. Ze vroegen mensen voor de kassa, dus ik een sollicitatie gestuurd. 2 weken later kreeg ik een antwoord, dat ze geen gebruik wilden maken van mijn diensten, ze hadden al iemand gevonden. Dit bedrijf stuurt wel netjes een antwoord, en dat is tegenwoordig ook heel bijzonder.  Maar nu komt het, een paar dagen later loop ik langs dezelfde supermarkt die hamstert en zie nog steeds een aanplakbiljet dat ze nog mensen zoeken voor de kassa. Dat is raar, ze hadden toch al iemand gevonden?

Een week later komt dochterlief van 16 eindelijk bij ons wonen. Ze is geslaagd voor haar examen, en gaat hier haar studie voortzetten in Amsterdam. Omdat wij al die tijd al wisten dat ze hier zou komen wonen hoefde ze van mij geen bijbaantje te zoeken zolang ze nog bij haar vader woonde. Ze liep wel folders, en een paar keer in de zomervakanties verdiende ze extra geld met bollen pellen.  Maar nu ze echt bij ons was komen wonen vond ik het hoog tijd dat ze een echt vast bijbaantje moest gaan zoeken. Ik tipte haar dat ze bij de supermarkt die hamstert mensen zochten, dus dochterlief stuurde een sollicitatie voor dezelfde functie als waar ik eerder op solliciteerde.  Binnen een paar dagen kreeg ze een bericht terug en nodigden ze haar uit voor een gesprek. Een tweede gesprek volgde en gelukkig voor haar, kreeg ze te horen dat ze haar graag wilde hebben.  Ik ben heel blij voor haar, ondertussen heeft ze haar eerste loon binnen en dat was best de moeite voor iemand van haar leeftijd en voor het aantal uren dat ze gewerkt heeft. Ik zou het er ook voor willen doen, zo leuk vind ik dit werk! En ik ben dan ook weer onder de mensen en heb ik wat omhanden. Maar helaas, ik ben te oud, te duur en zit nu een soort van verplicht thuis.

En hier zit mijn frustratie. Niet dat mijn dochter er wel werkt, want dat gun ik haar als geen ander. Maar ik weet nu wel heel zeker dat je als 50-plusser gediscrimineerd wordt. Mijn dochter had geen enkele ervaring wat betreft kassawerk maar binnen een poep en een scheet word ze binnen gehaald. Waarom krijg ik als afwijzing dat ze iemand hebben gevonden?  Zeg gewoon dat ik te oud en te duur ben. Maar dat doen ze niet want ze willen niet beschuldigd worden van discriminatie.

Nou is de supermarkt die hamstert echt niet het enige bedrijf dat aan leeftijd discriminatie doet hoor. Na vele sollicitaties naar andere supermarkten ben ik er wel achter dat ze zich er allemaal schuldig aan maken. bedrijven met de leus ‘dat zeg ik’ en ‘doe het zelf, doe het samen’ en nog veel meer van die grote namen doen er net zo hard aan mee.

3 weken geleden heb ik ook gesolliciteerd bij een groot bedrijf die niet aan leeftijdsdiscriminatie doen. Ze zochten mensen die kassa kunnen draaien, bekend zijn met retail, flexibel zijn, tegen grote drukte kunnen, want ze verwachten in hun verbouwde pand op het Damrak een gigantische drukte. Kortom, ik heb ervaring in dit soort werk, vind het heerlijk als het lekker druk in een winkel is, en ik had het idee dat ik wel aan deze eisen voldeed. Kat in het bakkie, dit werk paste echt bij mij! Groot was mijn vreugde dat ik 2 weken terug een mailtje kreeg waarin ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Omdat een eerste indruk telt ging ik voor de sollicitatie naar de kapper, schafte bij een concullega nieuwe kleding aan (de kleding van het bedrijf waar ik ging solliciteren gaan niet tot mijn maat). Ik zorgde ervoor dat ik op de dag van sollicitatie ruim op tijd was en er uit zag om door een ringetje te halen. Het gesprek zou plaats vinden in een hotel in Amsterdam omdat het bewuste pand nog in de stijgers staat. Omdat het om een pand van 6 verdiepingen gaat, bleek dat er heel veel mensen de kans kregen om een gesprek te mogen voeren. Ieder half uur verzamelde zich een vrouw/man of 10 in de wachtruimte waar een medewerker van dit bedrijf een korte voorlichting gaf over het bedrijf en zijn regels. Hierna mochten we doorlopen naar een andere ruimte waar 10 mensen klaar zaten. Ik mocht tegenover een jonge dame plaatsnemen, die een vragenlijst voor zich had. Het voelde voor mij een beetje onpersoonlijk aan, een lopende band gesprek leek het wel. Ik gaf aan dat ik geen beperkingen had wat de werktijden aangaat, ik hoef niet meer thuis te blijven voor kleine kinderen, dus behoorlijk flexibel. Ik begrijp ook wel het lopende band idee hoor, je zou toch een paar honderd mensen aan moeten nemen, en iedereen persoonlijk moeten beoordelen. Ik heb daar wel begrip voor. Maar oké, in het gesprek liet ik doorschemeren dat ik heel veel zin had om voor het bedrijf te mogen werken, ervaring en alles kwam ter sprake, dus dacht dat ik door mijn ervaring, flexibiliteit wel een kansje zou krijgen. Helaas……..

 Allereerst hartelijk dank voor je geduld en interesse in …….  Amsterdam.

Wij hebben veel reacties ontvangen op deze vacature en helaas moeten we je mededelen dat we op basis van werkervaring en competenties een selectie gemaakt hebben. We hebben op dit moment besloten om de sollicitatieprocedure voort te zetten met kandidaten waarvan het profiel beter aansluit op ons bedrijfsprofiel

Tja, ik vraag me nu toch echt af, HOE DAN????  Ben ik te netjes aangekleed, opgetut of is het omdat mijn goddelijke lichaam niet helemaal geschikt is voor de kledingmaten van dit bedrijf. Is het bedrijf alleen uitgegaan van de indruk van de jongedame die mij ondervroeg? Natuurlijk, als je solliciteert kan je een afwijzing verwachten, maar dat ze me afwijzen op mijn competenties en werkervaring dat snap ik niet en klopt niet echt, wat zeg ik echt niet. Ik moet dit weer even verwerken en hoop dat er ergens in Amsterdam iemand op mij zit te wachten, die ervoor kan zorgen dat ik weer mee tel in deze maatschappij.

Ik hou mijn hart al vast, doordat ik nu al te oud ben om werk te vinden is er tegen de tijd als ik echt oud ben geen geld meer en hebben we ook niks kunnen sparen. Als de regering zo doorgaat denk ik dat we dan maar door de kinderen onderhouden moeten worden. Of we gaan in een bootje zitten, vluchten  voor het wanbeleid in Nederland en spoelen aan bij Zandvoort. We kunnen tegen die tijd ook het criminele pad op gaan, dan komen we in een super verzorgingshuis in Westzaan te zitten. We krijgen daar ons natje en droogje, een eigen Ipad en je krijgt zelfs de verantwoording over je eigen sleutel. Met mij zijn er nog vele medelanders die zich aan dit alles irriteren en er zelf last van hebben. Laat de regering eens echt gaan luisteren naar wat de bevolking wil en wat er hier nou echt nodig is in dit land.

Ik ben vast niet de enige 50 plusser die constant moeten concurreren met jongere medesollicitanten. Zeker de 50 plussers die vroeger nooit de kans hebben gekregen om verder te leren en daarom geen enkel papiertje op zak hebben. Juist bij die baantjes die aangeboden worden door bedrijven en uitzendbureaus waar je geen papiertje bij nodig hebt melden ze erbij dat ze met jonge gemotiveerde mensen werken. Een verkapte discriminatie, want als je denkt dat je daar als 50 plusser best wel mee wil werken dan krijg je (alweer) een teleurstelling te verwerken, want ja, ze zeggen het niet, maar je bent te oud. Ze willen niet met oude gemotiveerde mensen werken.

Ik heb ook gezocht naar uitzendbureaus voor 50+, maar daar kom ik ook niet voor in aanmerking, want daar vragen ze mensen die een universitaire graad hebben. Huishoudelijk werk word ook volop gevraagd. Ik voel me echt niet te goed om het huishouden voor iemand anders te gaan doen, maar ik vind huishoudelijk werk echt helemaal niks. Ik vind het al een prestatie dat wij ons eigen paleisje netjes houden, maar ben ik daar dan alleen maar goed  genoeg voor om bij iemand anders schoon te maken? Moet ik dan maar verplicht dat werk gaan doen wat ik helemaal niet leuk vind, tot mijn pensioen ingaat op mijn 67e levensjaar? Ik kan nog ruim 16 jaar vol gemotiveerd me inzetten voor een werkgever. Dus als iemand nog een leuke job in Amsterdam weet achter de kassa, inbound callcentrum of achter een balie/klantenservice voor deze levenslustige half bejaarde vlotte dame, ik pak hem met beide handen aan! Of als je iemand kent die me zou kunnen helpen om een boek te schrijven, dan mag je mij daar ook aan voorstellen, dan spring ik in het diepe en ga gewoon op mijn ouwe dag een carrièreswitch maken!

Pin It on Pinterest

Share This